เซียนกระบี่พิชิตมาร3

 

ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ – วันศุกร์ เวลา 13.40 – 14.40 น. ทางช่อง 3 เริ่ม 28 มีนาคม 2555

นำแสดงโดย

หูเกอ รับบท จิ่งเทียน / เฟยเผิง / หลงหยาง

ฮั่วเจี้ยนหัว ” ฉางชิง

หยางมู่ ” เสี่ยเจี้ยน / ซีเหยา

ถังเยียน ” จื่อซวน

กัวเสี่ยวถิง ” ฮัวหยิง

หลิวซือซือ ” หลงขุย

หวงจื้อเหวย ” ฉงโหลว

หยวนหง ” หยุนถิง

หลินจื่อชง ” สี่เม่าซัน

หานจื้อ ” หลอหยูเลี่ย

หลิวเจียฮุย ” เซียนกระบี่มาร

หลิวเสี่ยวเจี๋ย ” วั่นอี้จือ

เติ้งลี่หมิน ” ถังไท่

เยี่ยเยี่ยลี่ ” ถังคุน

หานเสี่ยว ” มารเพลิง

เหอเยี่ยน ” ธิดาเทพ

ซ่งหยาง ” ซีฟง

เรื่องย่อ

ราชวงศ์ถัง ณ เมืองหยีโจว จิ่งเทียนชายหนุ่มซึ่งมองโลกแง่ดี แต่ทว่ากลับไม่มีอุดมการณ์ใด ในใจคิดแต่เพียงไถ่ถอน โรงรับจำนำหย่งอันซึ่งพ่อสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงกลับคืนมาให้ได้เพื่อสืบสานอุดมการณ์ของพ่อที่ว่าไม่ว่าสิ่งใดก็สามารถนำมาจำนำได้ เป็นการช่วยเหลือคนยากจนให้พ้นจากความยากลำบาก ทว่าชะตาชีวิตของจิ่งเทียนได้ถูกกำหนดแล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา

ฝนดาวตกก่อให้เกิดหยกชิ้นหนึ่งซึ่งจิ่งเทียนได้หยกชิ้นนั้นมาครอบครอง หยกชิ้นนี้ได้ชักนำให้ชะตาชีวิตของจิ่งเทียนและเสี่ยเจี้ยนหญิงสาวแห่งสกุลถังต้องผูกพันกัน ทว่าจิ่งเทียนครอบครองหยกได้ไม่นานก็ถูกคนลึกลับช่วงชิงไป

เสี่ยเจี้ยนกำพร้าพ่อแม่มาตั้งแต่เล็ก นางเติบโตด้วยการเลี้ยงดูของถังคุนผู้เป็นปู่ เสี่ยเจี้ยนเป็นโรคประหลาดชนิดหนึ่ง ในฤดูใบไม้ผลิ เส้นผมและขนของนางจะงอกยาวออกมา แต่ในฤดูใบไม้ร่วงเส้นผมและขนของนางก็จะร่วงหล่น …

การปรากฏตัวของเสี่ยเจี้ยนทำให้ชะตาชีวิตของจิ่งเทียนเปลี่ยนแปลงไปเป็นอันมาก จิ่งเทียนและเสี่ยเจี้ยนรู้จักกันไม่ถึงสามวัน ทั้งสองก็ต้องเข้าไปพัวพันกับการวางยาพิษ คนลึกลับที่วางยาพิษปรากฏตัวที่หยีโจว สร้างความหวาดหวาให้ผู้คนเป็นอันมาก ฉางชิงศิษย์เอกของสู่ซันได้รับมอบหมายภารกิจให้เดินทางมาที่หยีโจวเพื่อสืบหาความจริง ทำให้ฉางชิงได้รู้จักกับจิ่งเทียนและเสี่ยเจี้ยน ทุกคนช่วยกันสืบหาความจริงทั้งทางลับและทางแจ้ง ในที่สุดก็พบความจริงว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการวางยาพิษก็คืออารองถังอี้ซึ่งร่วมมือกับหอสายฟ้านั่นเอง คดีวางยาพิษนำมาซึ่งความขัดแย้งอย่างรุนแรง ถังคุนถูกประทุษร้าย เสี่ยเจี้ยนถูกกล่าวหาว่าเป็นคนทรยศ โชคดีที่จิ่งเทียนยื่นมือเข้าช่วยเหลือพาเสี่ยเจี้ยนหลบหนีไปได้ ในที่สุดฉางชิงก็สามารถจับตัวคนร้ายมาลงโทษจนได้

เหตุการณ์เลวร้ายเพิ่งสงบลงก็มีชายลึกลับคนหนึ่งปรากฏตัวที่โรงรับจำนำหย่งอัน ชายที่ว่านี้นำกระบี่มารซึ่งมีรูปร่างแปลกประหลาดมาจำนำด้วยเงินเพียงหนึ่งเฟื้องเท่านั้น กระบี่มารราวกับว่ามีจิตวิญญาณ โดยระบุว่าจิ่งเทียนเป็นเจ้าของที่แท้จริง กระบี่มารจะคอยติดตามจิ่งเทียนไปทุกหนแห่งไม่ว่าขึ้นภูเขาลงทะเล

ชายลึกลับที่ว่านี้ต้องเล่าย้อนไปถึงสู่ซันโดยเริ่มต้นจากกระบี่มารพันปีซึ่งถูกสะกดไว้ที่เจดีย์สะกดมารนั้นได้ถูกดึงออกมา แต่สาเหตุที่แท้จริงนั้นต้องเท้าความถึงเหตุการณ์บนสรวงสวรรค์เมื่อหนึ่งพันปีก่อน

เฟยเผิงขุนศึกบนสรวงสวรรค์และฉงโหลวขุนศึกแห่งดินแดนมารมีเรื่องบาดหมางกันต่อสู้กันนับครั้งไม่ถ้วน ยากที่จะตัดสินแพ้ชนะกันได้ และแล้วทั้งสองก็รู้ใจกันและกัน ฉงโหลวหลอกล่อเฟยเผิงว่าดินแดนเซียนมีการประลองยุทธว่าผู้ใดจะเป็นหนึ่งในดินแดนเซียน เฟยเผิงเห็นว่าตนเป็นไร้เทียมทานจึงรับปากเข้าร่วมประลองยุทธ เนื่องจากเฟยเผิงบกพร่องต่อหน้าที่ เทียนตี้มหาเทพจึงทรงมีพระบัญชาให้ทหารสวรรค์ไปจับกุมตัวเฟยเผิงมาซักไซ้ไล่เลียงเอาความจริง ในที่สุด เฟยเผิงก็ถูกลงโทษให้มาจุติในแดนมนุษย์

หลังจากที่เฟยเผิงมาจุติในแดนมนุษย์แล้วก็เวียนว่ายตายเกิดเรื่อยมาซึ่งในวันนี้ก็คือจิ่งเทียนแห่งโรงรับจำนำหย่งอันนั่นเอง ในเวลาเดียวกัน ฉงโหลวก็สืบเสาะทั่วแดนมนุษย์จนพบว่าเฟยเผิงจุติแดนมนุษย์เป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น เมื่อรู้เช่นนั้นแล้วฉงโหลวก็เสาะหากระบี่คู่กายมามอบให้เฟยเผิงเพื่อฟื้นความทรงจำตัดสินแพ้ชนะกับตนให้ได้

กระบี่มารถูกสะกดอยู่ในเจดีย์สะกดมารบนเขาสู่ซันเป็นเวลานานนับพันปีมาแล้ว ชาติแรกที่เฟยเผิงมาจุติแดนมนุษย์เป็นองค์ชายหลงหยางแห่งแคว้นเจียง เนื่องจากต้องทำสงครามกับอริศัตรูจึงได้หลอมกระบี่มารขึ้นมาซึ่งในกระบี่มารมีดวงวิญญาณขององค์หญิงหลงขุยสิงสถิตอยู่

หลงขุยอายุน้อยกว่าหลงหยางห้าปี นางเป็นหญิงสาวที่มีจิตใจดีงาม หลงหยางและหลงขุยเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็ก ทำให้ทั้งสองมีความสัมพันธ์แนบแน่น เนื่องจากข้าศึกรุกรานแคว้น ทำให้หลงหยางเสียชีวิตในศึกสงคราม หลงขุยเคียดแค้นที่หลอมกระบี่มารไม่สำเร็จเสียที มิฉะนั้นหลงหยางก็จะไม่มีจุดจบเช่นนี้ จากนั้นนางก็กระโดดลงไปในเตาหลอมกระบี่ฆ่าตัวตาย ด้วยพรมจรรย์และเลือดแห่งความเคียดแค้นของหลงขุยทำให้หลอมกระบี่มารสำเร็จ นับแต่นั้นเป็นต้นมา ดวงวิญญาณของหลงขุยก็สิงสถิตอยู่ในกระบี่มารเรื่อยมา การที่ฉงโหลวดึงกระบี่มารจึงเป็นการปล่อยดวงวิญญาณของหลงขุยออกมาด้วย

ฉงโหลวหลงรักหญิงสาวที่ไม่ควรรักโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเข้าเสียแล้ว หญิงสาวที่ว่านี้คือจื่อซวนคู่รักสามภพของฉางชิงนั่นเอง จื่อซวนออกตามหาฉางชิงในแดนมนุษย์เป็นเวลาสองร้อยกว่าปีมาแล้ว นางรอคอยฉางชิงมาเกิดใหม่เพื่อที่ได้กลับมารักกันอีกครั้ง ในระว่างนี้เพื่อช่วยชีวิตฉางชิงเอาไว้ ทำให้นางได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับฉงโหลวจนชราภาพลงอย่างรวดเร็ว เพื่อรักษาความสาวเอาไว้ เพื่อชายคนรักฉางชิง จื่อเวยจึงตัดสินใจช่วงชิงดวงจิตซึ่งเป็นอมตะของฉงโหลวไป

ในเวลาเดียวกัน ขณะที่ฉงโหลวดึงกระบี่มารออกมานั้นได้ทำลายเจดีย์สะกดมารจนพังพินาศ จำเป็นต้องรวบรวมมุกเบญจธาตุ(ทอง,ไม้,น้ำ,ไฟ,ดิน)มาให้ได้เพื่อสะกดเจดีย์สะกดมารอีกครั้ง เซียนกระบี่มารซึ่งถูกจองจำอยู่ในเจดีย์สะกดมารถูกปลุกขึ้นมา ห้าผู้เฒ่าเกรงว่าเซียนกระบี่มารจะสำเร็จวิชามารมีพลังอำนาจเหนือหกภพ เมื่อถึงเวลานั้นไม่ว่าเทพองค์ใดก็ไม่สามารถสยบเซียนกระบี่ลงได้ จิ่งเทียนและฉางชิงได้รับคัดเลือกให้ปฏิบัติภารกิจสำคัญนี้ จิ่งเทียนและพวกทั้งห้าต้องเสาะหามุกเบญจธาตุเพื่อใช้สะกดเจดีย์สะกดมารอีกดรั้งด้วยการผ่านดินแดนทั้งหกภพไปให้ได้

ดินแดนทั้งหกภพได้แก่หอสายฟ้า ป่าหิมพานต์ แดนอัสนี แดนมาร แดนเทพและแดนบาดาล คนทั้งห้าต้องฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการสยบเทพและมารของดินแดนทั้งหกภพให้ได้เพื่อให้ได้มาซึ่งมุกเบญจธาตุ ในระหว่างนี้ กระบี่มารถูกทำลายลง ด้วยความที่หลงขุยต้องการช่วยชีวิตทุกคนไว้จึงตัดสินใจกระโดดลงไปในเตาหลอมกระบี่อีกครั้ง เพื่อให้จิ่งเทียนได้กระบี่เทพมาครอบครอง จิ่งเทียนได้พบกับเสี่ยเจี้ยนซึ่งมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับซีเหยาเทพารักษ์หญิงในแดนเทพ ในที่สุดปริศนาโรคประหลาดของเสี่ยเจี้ยนก็กระจ่าง ที่แท้นางเป็นต้นไม้ทิพย์บนแดนเทพ เมื่อหนึ่งพันปีก่อนบนแดนเทพ ทุกครั้งที่เฟยเผิงได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับฉงโหลวก็จะมาหาซีเหยาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ วันเวลาผ่านไป ทำให้ซีเหยาแอบหลงรักเฟยเผิง เมื่อเฟยเผิงจุติแดนมนุษย์ ซีเหยาใช้มีผลเป็นหัวใจ ใช้ลำต้นเป็นร่างกาย นางก็จำแลงร่างเป็นเสี่ยเจี้ยนเพื่อลงมาสู่แดนมนุษย์ปกป้องคุ้มครองชายที่นางรัก

ทุกคนได้มุกเบญจธาตุมาครอง อีกด้านหนึ่งนั้น เซียนกระบี่มารก็สำเร็จสุดยอดวิชากลายเป็นผู้ไร้เทียมทาน โชคดีที่ในวันที่จิ่งเทียนท้อแท้สิ้นหวังนั้นก็มีคนลึกลับปรากฏตัวขึ้นมามอบหยกคู่กายให้จิ่งเทียน ที่แท้เมื่อหยกคู่นี้ประสานกันก็จะทำให้ความปรารถนากลายเป็นความจริงขึ้นมา จิ่งเทียนตัดสินใจร่วมมือกับเสี่ยเจี้ยนสยบเซียนกระบี่มารให้ได้ มารไม่สามารถอยู่เหนือเทพ ในที่สุดจิ่งเทียนและพวกก็สามารถสยบเซียนกระบี่มารลงได้

และแล้ววัฐจักรของธรรมชาติก็กลับสู่สภาวะปกติ สู่ซันกลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง แต่สิ่งที่ยังไม่จบสิ้นคือความรักความอาลัยที่ทุกคนมีต่อกัน ความรักสามภพของฉางชิงและจื่อซวน ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะต้องเลือก ทั้งสองสามารถถอนตัวหรือรักกันต่อไป ทั้งนี้จะจากไปโดยไม่คำนึงถึงความรับผิดชอบได้อย่างไร ฉางชิงเป็นเจ้าสำนักสู่ซันจะต้องผดุงคุณธรรม ครองพรมจรรย์เป็นนักบวช ส่วนจื่อซวนเป็นทายาทเทพธิดาหนี่วาซึ่งมีหน้าที่ช่วยเหลือสรรพสัตว์พ้นทุกข์ ทั้งสองต่างมีภารกิจอันหนักอึ้ง ในภาพนี้ทำให้ทั้งสองพบความจริงว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง หากแต่ต้องทำให้อีกฝ่ายหนึ่งสมปรารถนา

แล้วจะลืมความรักได้อย่างไร ไม่ถวิลหาความรักเช่นนั้นหรือ ตามตำนานกล่าวว่ามีทะเลสาบแห่งหนึ่งมีชื่อว่าทะเลสาบ ลืมรัก ไม่ว่าใครก็ตามที่ได้ดื่มน้ำจากทะเลสาบลืมรักเข้าไปก็จะลืมความรักจนหมดสิ้น จื่อซวนจูงมือฉางชิงไปยังทะเลสาบลืมรัก กาลเวลาผ่านไปจนถึงวันนี้ จื่อซวนและฉางชิงลืมความรักจนหมดสิ้น ทั้งสองพากันก้าวไปอย่างเบาสบายโดยไม่ต้องคำนึงถึงความรักที่มีต่อกันเพื่อที่ต่างฝ่ายต่างปฏิบัติภารกิจของตน แต่แท้ที่จริงแล้วทั้งจื่อซวนและฉางชิงไม่ได้ดื่มน้ำจากทะเลสาบลืมรักแต่อย่างใด ทั้งสองเพียงแต่แสร้งทำเป็นลืมกันและกันเท่านั้น…

นับแต่นั้นเป็นต้นมา ฉางชิงและจื่อซวนก็ไม่ได้พบกันอีกเลย ฉางชิงเดินทางกลับสู่ซันดำรงตำแหน่งเจ้าสำนัก ส่วนจื่อซวนเดินทางล่องใต้ไปที่เผ่าเมี่ยว ปิดกั้นความรักหนุ่มสาว วันเวลาผ่านไป ความสวยร่วงโรย จื่อซวนชราภาพลง ใบหน้าเต็มด้วยริ้วรอย ผมขาวโพลน ….

อีกด้านหนึ่งนั้น จิ่งเทียนตัดสินใจเลือกหนทางของตนเองเป็นคนธรรมดา ขณะที่จิ่งเทียนกำลังเก็บข้าวของของเม่าซันและปี้ผิงที่ทิ้งไว้ก่อนตาย จิ่งเทียนตกตะลึงมากเมื่อพบว่าขณะที่คนทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ได้เก็บสะสมทรัพย์สมบัติไว้มากมาย จากการดูแลโรงรับจำนำหย่งอันของปี้ผิง ทำให้โรงรับจำนำหย่งอันกลายเป็นโรงรับจำนำที่มีผู้ถือหุ้นแห่งแรกในประวัติศาสตร์ เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้จิ่งเทียนกลายเป็นมหาเศรษฐีของหยีโจวทันที แต่ในเวลานี้ จิ่งเทียนซึ่งรักเงินเป็นชีวิตจิตใจกลับมอบโรงรับจำนำหย่งอันให้ทายาทดูแลต่อไป ส่วนตนนั้นพาเสี่ยเจี้ยนไปท่องเที่ยวหาความสำราญ

จากอุปสรรคนานัปการ บุญคุณความแค้นที่มี ทำให้จิ่งเทียนตระหนักว่าไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ …